කන්ද උඩරට පාවාදීමට එරෙහිව

කැප්පෙටිපොලට අවශ්‍යය කරන තුවක්කු වෙඩිබෙහෙත් ආදිය සියල්ල ඔහුට ලබා දුන්නේය.කැප්පෙටිපොල නියම රණසූරයෙකි. එය ඔහුගේ ආරෝහ පරිණාහ දේහයෙන් හා ඝණව වැඩුනු රැුවුලින් මෙන්ම තේජාන්විත බැල්මෙන් හා පුලූල් නලල් තලයෙන්ද මැනවින් විදහා පායි. මහා ප‍්‍රතාපවත් භාවයෙන් වැඩ කටකටයුතු මැනවින් මෙහෙයවන්නට ඉතා දක්‍ෂ හා කාර්යසූරයෙක් වූ වීර කැප්පෙටිපොල උතුමාණන් වෙල්ලස්සට ලන්වන බව දැනගත් සියලූ දෙනා උන්වහන්සේ පිළිගන්නට මහත් පිරිසක් එකතුව සිටියහ. එසේම උන්වහන්සේ එදෙසට යන අතර මගදීම ජාතිකානුරාගයෙන් යුතුව ඔහුට ආණ්ඩුකාර තුමා පවරන ලද කාර්ය අමතක කර දැමීය. කැප්පෙටිපොල නිලමෙතුමා කැරැුල්ලට එකතුවන්නට වෙල්ලස්සට පැමිණි බව දැන ගත් සියලූම සෙන්පතියන් ඔහුව පිළිගන්නට එක්රොක් වී සභාවක් පවත්වන්නට විය. එහිදී සියලූමදෙනාගේ හදවත් තුළ තිබුනේ එකම චේතනාවක් හා වේදනාවක් පමණි. එනම් ඔවුන් සියලූම දෙනා සිතුවේ පරදේසක්කාරයින් සියලූම දෙනා මෙරටින් පන්නා දම් අපගේ සිංහල සංස්කෘතිය හා ශිෂ්ටාචාරය මැනවින් රැුකගතයුතු බවයි. 

ඔවුන් පවත්වන්නට යෙදුනු සභාවේ මුලසුන හොබවන ලද්දේ වීර කැප්පෙටිපොල උතුමාණන්ය. එම සභාව පවත්වන්නට පටන්ගත් මොහොතේම එක් එඩිතර සිංහලයෙක් සභා ගැබින් එක්වරම නැගී සිට වීර කැප්පෙටිපොල ශ්‍රේෂ්ට උතුමාණන්ගෙන් හා මුලූ සභාවෙන් අවසරයි යනුවෙන් පවසා සහොදරවරුනි.......අද අප සියලූ දෙනාටම ඉතාමත් පී‍්‍රතිමත් දවසක් ඒ මන්ද යත් අප දිවිපරදුවට තබා අරබන්නට යෙුදුනු මේ සිංහල දීපය රැුක ගැනීමේ ප‍්‍රධානත්වය උසුලන්නට හා අපට නායකයෙකු වන්නට යෝධයෙකු සමව අපට සහය වන්නට වීර කැප්පෙටිපොල උතුමාණන් සම්ප‍්‍රප්ත වී ඇත . මෙය කියනවාත් සමගම ජයශ‍්‍රී ජයශ‍්‍රී ජයශ‍්‍රී යනුවෙන් මුලූ වෙල්ලස්සම ගිගුරුම් දෙන්නට සභාවේ සිටි සියලූ දෙනාම මොර දෙන්නට විය. ඒ හඩට බොහෝ වේලාවක් යන තුරුම ඔහුගේ කටහඩ නැසුනි. අනතුරුව ඔහු යලිත් සභාව අමතා ප‍්‍රකාශ කරන්නට යෙදුනේ සහොදරවරුනි අප මේ සභාව රැුස් කලේ අපි අපිම කතා කරගන්නට නොවේ අපේ වීර කැප්පෙටිපොල උතුමාණන්ගේ ප‍්‍රතාපවත් කතාවක් හා අදහස් ශ‍්‍රවණය කිරීමටයි. අපි දැන් එය ශ‍්‍රවණය කරමු යනුවෙන් කියා කැප්පෙටිපොල නිලමෙතුමා වෙතට කතිකයා හැරී පැවසූයේ නිලමෙතුමාණනි අප අද මෙතනට රැුස්වූයේ ඔබේ වීර කතාවක් ශ‍්‍රවණය කරන්නටයි. දැන් මේ අප සියලූ දෙනාගේම සිත් තුළ වීරත්වය ඇතිවන අයුරින් තේජාන්විත කතාවක් කරන ලෙස මා අරාධනා කරමි. 

ඔවිට මහා තේජාන්විත ලීලාවෙන් නැගී සිටි වීර කැප්පෙටිපොල නිලමෙතුමා රැුස්ව සිටි පිරිස දෙස සිනහමුසු මුහුනින් බලා කතාව ආරම්බ කලේය. සභාවෙන් අවසරයි කියමින් නිලමෙතුමා හිස මදක් නමා ආචාර කෙට කතාව අරබන ලදි. සහෝදරවරුනි අද මා පිළිගැනීමට මෙහි පැමිණි ඔබ හැමදෙනාටම ප‍්‍රථමයෙන් මා ස්තූතිවන්ත වෙමි. ආණ්ඩුකාරතුමා කොළඹ සිට මා එව්වේ මේ කැරැුල්ල සංසිදුවන්නටයි. දැන් එතුමා මා මෙය සංසිදුවා නැවත එන තුරු මග බලාගෙන ඇතිය කියා සිනාසුනේය. 

සිංහලයිනි අද අප සියලූම දෙනා මේ එක්වී සිටින්නේ සිංහලයා පණ නල රැුකගන්නට හුස්ම අදිනා මොහොතකයි. ඒ අවස්ථාවේදී මමත් ඔබ හා එකතු නොවී සිංහලයින්ට තාඩනපීඩන කරන්නට ගියහොත් මාද ජාතිද්‍රෝහියෙකු අයුරින් හන්වඩුගසන්නට එතරම් කාලයක් නොයනු ඇත . ඒ නිසාමයි ඔබ මේ ජාතිය හා ආගම රැුකගන්නට දරන උත්සාහයට පණ දෙන්නට මාද මෙයට එකතුවන්නට කල්පනා කලේ. එසේ නොකලා නම් මා මාගේ ජාතියට කොඩිවින කරන්නෙකි. එැබැවින් දැන් අප සියලූම දෙනා එකතුව අන්‍යය ජාතීන් මේ ලක් පොළොවෙන් අතුගාදමන්නට පෙළ ගැසිය යුතුය. එසේ නොවන්නේ නම් අපේ ආගම ජාතිය ඔවුන් විනාශ කොට දමන්නට වැඩි කාලයක් ගත නොවේ. මා මෙහි එන අතරතුර කල්පනා කලේ මගේ ජාතිය වෙනුවෙන් ආගම වෙනුවෙන් රට වෙනුවෙන් දිවි පුදනවා මිසක් කැප වීමෙන් කටයුතු කරනවා මිසක් වෙනත් පා හරයන්ගේ කකුල් ලෙවකමින් දිවි ගෙවන්නේ කුමටද කියායි. මගේ සිරුර මේ හෙලදීපයටම පොහොර කරන්නට ලැබුනොත් එය මහා ශ්‍රේෂ්ට කි‍්‍රයාවකි. අන්‍යය ජාතිකයින් මෙරටට කඩා පැන මෙහි සාරය උරා බොන්නටත් අපට තාඩන පීඩන කරන්නටත් දරන මේ ප‍්‍රයත්නයන් නසන්නට අප මැදිහත් නොවන්නේ නම් අපගේ සිංහල කමින් ඇති ඵලය කුමක්ද සහෝදරවරුනි. අප සියලූදෙනාම එකමුතුව මේ සටන එකදිගට ගෙනගියහොත් මේ කන්දඋඩරටින් නොවේ මුලූ හෙලදීපයෙන්ම මේ පරදේශක්කාරයින් පන්නා දමන්නට වැඩි කාලයක් ගත නොවේ. මේ අයුරින් පෙර විරු දුටුගැමුණු ආදී රජවරුන්ගේ කතාපුවත්ද ඈදමින් වීර එඩිතර කතාවක් කලෙන් සියලූම සිංහලයින්ට තවත් ජාතිකානුරාගය ඇති විය. ඔවුන්ගේ උවමනාව හා වීරත්වය මෙන්ම ජාතිය වෙනුවෙන් ඇතිවූ හැගීම තවත් දෙගුණ තෙගුණ වන්නට විය. එම කාතාවට සවන් දුන් සියලූම දෙනා ප‍්‍රීතියෙන් කෑගසන්නට විය. එය වීර කැප්පෙටිපොලටද ඉමහත් සතුටට කරුණක් විය. 

සහෝදරවරුනි අපි දැන් සිංහලයින් විදියට නිදාගෙන හිටිය ඇති. අපි දැන් මේ නින්දෙන් අවදි නොවුනොත් අප සියල්ල්න්ටම් උරුම වුනයේ මරණයම පමණයි. එැබැවින් අපි දැන් අපේ හිසට අත සෝදන්නවුන් වෙනුවෙන් අපි සියලූමදෙනා එකාමෙන් නඑකතුව නැගී සිටිය යුතුයි. ඒ අප සිංහලයින් සියලූමදෙනා වෙනුවෙනි. කැප්පෙටිපොල කතා කරමින් මේසයට ගසන විට එය පෙනුනේ පරදේසක්කාරයින්ට තලන්නාක් මෙනි. මේ අයරින් එතුමා කළ කතාවේ අභීතකම නිසාම මැරෙන්නට උනත් හැම සිංහලයෙක්ම කැමති බව කියා අත් ඔසවන්නට විය. එතුමා කළ කතාව කවියකට පෙරලන්නේ නම් ඒ මෙසේය.

සි ස් චාරයෙන් තොර පෙර අවර දෙ ස 

ග ස් කොල අතු ඇන්ද සමයෙදි වනයෙ වැ ස 

උ ස් ඉතිහසින් ලකදිලි බව පෙර දව ස 

දෙ ස් දෙයි පොළොන්නරු අනුරාපුර පෙදෙ ස

පාවෙන වලාකුල් ගැටි ගැටි දසනු දෙසින් 

දාගැබ් දිලෙනු දැක රන්කොත් කැරළි රැ සින්

ආදිම වීරයින් සිහිවී නැමුණු හි සි න් 

විදෙයි ජාතිකාලෙන් තුටු කඳුළු ඇ සින්

පෙති පිට ගසා හිසිගෙඩි සිඳ දෙම ළ 

උණු ලේ වලින් නහවා ලක් දරණි ත ළ 

බුදු සනුනෙකෙළි කළ ගාමිණී නම සක ළ 

සිංහලයින්ගෙ කැරකෙයි ඇට නහර තු ළ

  ර්‍ණමගෙ අත කඩුව ලෙලැවෙත රණමඬුළු හැ බේ 

විරුදුව එතොත් සක්රද වුව කරමි දෙ බේ 

හඬ දුන් රාජසිහ දෙවි නම කැරෙන පො බේ 

රණකාමින්ට ජපයකි අත නැවෙන ඉ බේ”

: උපුටා ගැනීමකි *

මේ අයුරින් බලනකල අප සියල්ලන්ටම අදටත් මැනවින් වටහා ගත හැක්කේ සිංහල ජාතිය කෙතරම් නිහතමානි අයුරින් දිවි ගෙව්වාද යන්නය. එහෙත් ඒ නිහතමානීකම අද කොයිද? අපි අද අන්‍යයින්ට හිස නමාගෙන බිය ගුල්ලන් අයුරින් සිටින ජාතියකි. ඒ බියගුලූකම මකා දමා හිස ඔසවා බලා නැගී සිටින්නට නියම කාලය මෙයයි. ඒ සදහා අප සියලූම දෙනා කුලල් කා නොගෙන නැගී සිටිය යුතු මිසක් එක එකා බූදලය බෙදා ගන්නට දගලන්නේ නම් වටු වැද්දාගේ දැලට හසු වූ වටුකුරුල්ලන් මෙන් මරණය කරා යන්නට සිදු වන්නේය.