විඩාබර මනසකට අදිටනේ මග සොයා

දුටුවම දසුන බැහැ නොව ඉවසන් ඉන්න මේ අම්මටත් වෙසගේ සිරි ගෙන එන්න කාලය නොමැත දැන්නම් හිමි දැනගන්න මේ මහ විපත උනෙ කිමදැයි වමසන්න හදවත නැතිව දරුවන් ලොව වැදුව නිසා දරුවන් යනවා මාපියො දැක දෙනෙත වසා මෙත් කරුණාව හදපතුලේ නොමැති නිසා මේ වැනි විපත් සිදුවෙයි ලොව එළිය නසා අද නොව බුදුන් සිටි දවසද මෙයම උනා බිම්සර මහ රජැද සිරගේ සිර කෙරුනා අකලට මහා වැසි වරුසා බිම වැටුනා පව්කළ සැවොම ඒ වැස්සට නිති තෙමුනා අහසේ පොළොවේ දෙවියන් අවදියෙන් ඇත මේ හැම හැම විපත් එහි අද ලියවිලා ඇත අප හැමදෙනගේ කළකම් දෙවිවරුන් අත තිබෙනව එහැම කාලෙට ඵල ලැබෙනු ඇත හොද අය අතරේ වරදක් කළ අයද ඇත ගද මල් අතර සුසුවද මල් පිපෙනු ඇත අව් වැසි සුළග හා සදු වෙන වෙනම ඇත මේ හැම එක්ව මහ විපතක් කරනු ඇත හොද හා නරක කරමින් අප සසර පුරා ඉපදුනි මෙමනු ලොව පිංඵල පෙරට දරා හොද මත නරක ගෙන දැමුවොත් වෛ දරා දුකදුලු මිසක සතුටක් නැත සිතග පෙරා

හෙළදිව සිහලුනේ මේ දෙය අහපල්ලා උඹලා පිරිහුනේ ඇයිදැයි සිතපල්ලා අතපය හකුලගෙන තව තව නිදපල්ලා ඉන්පසු මුහුද වෙතටම හැම පැනපල්ලා ජාතිය කුලය ආගම කොයි අතද කියා බැලුමට කාලයයි පිරිපුන් මනස අයා රහමෙර බිබී හිටියොත් තව දෙනෙත පියා යන්නට වෙන්නේ පරලොවමයි දතම නියා දුසිරිත අගය කොට සුසිරිත පසෙක තියා හෙළ කුල සිරිත් දැම්මා කුණු ගොඩට නියා සවිබල නැතිව පිටි ගිලිමින් දෙනෙත පියා කොහොමද සියලුනේ ඉන්නේ දෙකන අයා අම්මල අප්පලා අක්කල නංගිලට අයියල මල්ලිලා හැම සොහොයුරන් හට ඉන්නට හිටින්නට බිම්කඩ නොමැත හෙට නැගිටිව් වරෙව් යුද කොට රට රකින්නට ගහ ගන්නට නොවේ බැන ගන්නටද නොවේ හෙළ කුළ සිරිත් සිහිකර එය සිහිළ දිවේ ගාගෙන එයම ජප කරමින් නිතර දෙවේ හිටියොත් ඇහැකි සුරකින්නට සිහල බවේ ආයුෂ වැඩෙන්නට ආසිරි මුලින් පැතූ අපි අද පතන්නේ කිමදො සිතනු මිතූ දහසක් නයින් තැනුවත් ලොව අනගි බිතූ ඒ ලස්සනට වහ නොවැටෙන් සිහල මිතූ සුරකින් පුතේ හෙළදිව කුළ සිරිත් අනේ සුපතන් ආයුබෝවන් හෙළ දිවට අනේ කළකම් හොදට කළහොත් යහපතකි උනේ එහෙනම් සැමට තිසරණ සරණයම ගෙනේ

ආවත් දස අතින් නෙක නව වද බෝම අතහැර යන්නෙපා කිසිදා සැනසීම සැපතක් ලබන්නට පළමුව විදවීම කලොතින් තමයි හදුනන්නේ සැනසීම සිය නැණ මනස එකටෙක සතපමින් අනේ විමසා බලා කටයුතු කෙරුවොතින් නැනේ සැපතක් මිසක දුකදුලු නැත සසර වනේ එය නම් සැබෑවකි බුදු හාමුදුරුවනේ අතහැර දමා සක්විති සම්පත් නේක පියවර තබා ගොරහැඩි මහ දගගේක විදිමින් නේක දුක් දොම්නස් ලොව නෙක් සිදුහත් කුමරු සම්බුදු බව ලැබු සේක අමතක කර දමා බිරිදද රහල් පුතු යන්නට එපා කීවත් සිය සිතග ගතූ සංසාරයේ අප හැමදා නිතර පැතූ ගමනක් ගියා සුද්ධොදන රජුගෙ පුතු සංසාරයේ ඇතිවන දුක සොයන්නෙමී ඒ දුක් ගැහට මුලිනුපුටා දමන්නෙමී පත්වන විපත් හැමදේ ගැන හැදින්නෙමි මේ හැම දිනන මග හැමටම දෙසන්නෙමි