විඩාබර මනසකට අදිටනේ මග සොයා

ගිය විට ඉකුත්වී මැදියම් රැය උදයේ හිරු රැස් මැදින් මල් පිබිදෙයි හිමිදිරියේ ඒ මල් රොනට ලොබ බදිමින් කඩි මුඩියේ රාගයෙ වෙලුනු අප තවමත් සිගමනයේ කලහැකි වැඩක් කාලයෙ මම කරපු වැඩ නොකලැකි මතක් ඒ හැමදේ පාප වැඩ එනිසා මෙමා එරුනේ මේ සසර මඩ පිහිටක් සොයමි යන්නට මම සසර මැඩ නෙත් යුග අසල කදුලැලි නෙක ගැලුවමුද අත් දෙක අසල ගැවසුනි කුණු කසල කද සිත්තුළ පෙරදි ගැවසුනි නම් පිරුනු පද අද මම මෙතන නැත සත්තයි නිවන මැද

නිවෙනා මාවතම මනසින් සොයාගෙන යනෙනා මාවතේ ඇති පව් නසාගෙන සිටිනා ලොවැසි සියලුම සත්වයන් වන අප සැම දෙනද යමු තිසරණ නැණින් ගෙන

රාගය ද්වේශ මෝහය හද තිඛෙන තුරු නෑ සැනසුමක් ජීවන මග ගෙවෙන තුරු පාවෙන විලස සිතුවිලි සිත ගැටෙන තුරු යා වෙයි වෙනස් යැයි සිතමින් සමග මරූ ජීවන මගේ කදුලැලි නෙක පිරී ඇත මාවත කොතැන ඇතිදැයි අද වැසී ඇත රාගය දේවේශ මෝහය හා ගැටී ඇත මරුවට කදිම රුකුලක් ඉන් සැදී ඇත මිනිසා රාගයෙන් වෙලෙනා මොහොතකම නෑ සැනසුමක් දිවියේ ඇති හැම තැනම වාරුව රැගෙන ලොව රාගික සිතට හැම සිදුවන වෙනස ගැන සිතමුද හද ගැටුම රූ සපුවකට සිතුවිලි නෙකිනෙක බන්දා යන්නට එපා සැනසුම් නැත ඇත නින්දා සංයත මනසකින් සිතුවොත් මන බන්දා රූපය දුකයි මොහොතින් වැනසෙන හින්දා ලස්සන කියා ලෝකයේ කිසි දෙයක් නැත ගැස්සෙන සිතග සිතුවිල්ලක පලක් ඇත ගස්සා දුවන අසරුවමුත් වැටී ඇත තුන් ලෝ තලේ කාමයෙ සැනසුමක් නැත සිත්තුළ රැදුන ආශා දම් වැල හින්දා දුක් විදිනවා මනුලොව තුළ නව නින්දා පත්වන විපතකින් ඉරනම දුටු හින්දා පෙරකළ බුදුන් දෙසුවා දම් පද බන්දා නෙත් යුග අසල ගැටෙනා හැම එකෙනෙහිම සිත් තුළ එවිට දුකදුලූ කැට ඇත ගැල්ම සන්තක සිතක් තුළ නොදැනුම් සුවගැන්ම වැනසෙන්නට මිසක සැනසුම නැත පිම්ම