~~~ සැනසුම සොයමින් ලයට තුරුල් කර ~~~
පැසසුම් පැතුවේ නැහැ ඔබ අම්මේ
කුසගිනි විදිමින් දුක්ගිනි වින්දද
අප සැනසූයේ ඔබමය අම්මේ
වරදක් කළහැම මොහොතෙම මා ළග
හිදිමින් ඔවදන් පැවසූ අම්මේ
ඒ මග නොගියොත් තරවටු කරමින්
මා සැනසූයේ ඔබමය අම්මේ
මිහිරි රසට රස ඵලා නෙලාගෙන
කන්නට බත් පත සැකසූ අම්මේ
පුතේ හනික මේ බත් කට කන්නකො
සෙනෙහයෙන් අප දැඩිකළ අම්මේ
අපගේ විපතෙදි හෙව්වේ කවුරුද
අප ලග සිටි ඒ මිතුරුන්ද?
නැහැ අපෙ අම්මා නොව අප හෙව්වේ
එය අමතක කර පුලූවන්ද?
Komentar
Posting Komentar