විඩාබර මනසකට අදිටනේ මග සොයා

යහපත යහපත අයුරින්ද? අයහපත අයහපත අයුරින්ද දකින්නට යමෙක් වෙර දරන්නේ නම් ඔහු මනා සැනසීමෙන් මුලූ මහත් දිවියම ගෙවනු ඇත. එහෙත් එය ඒ අයුරින් නොදකින්නේ යමෙක්ද? ඔවුන් සියල්ලෝම වැනසීමක්ම ලබයි. මනුෂ්‍යයෙක් මනුස්සයෙක් අයුරින්ම හැසිරෙන්නටත් හසුරන්නටත් මුලින්ම ස්වකීය පවුල තුළින් ආභාසය ලබයි.එහෙත් අද දෙමාපියන් සහ දරුවන් එකට එකතුව නරඹන්නේ කවරාකාර රූප රාමූන්ද? කිසිදු විලි බියකින් තොරව රංගනයන් තුළ නියැලෙන්නවුන්ගේ කාමුක දර්ශන නොවේද?

    ආ ත්මාර්තකාමී ගතින් මිනිසුන් වුවත් නොමිනුසුන් දිවි ගෙවන මේ විශ්වය තුළ ක්‍රියාකාරීත්වය අද වැරදි පැත්තටම නතු කරන්නට බොහෝ චින්තන රාශියක් ඒකරාශී වී ඇත. එහි අවසානය නම් සිංහල ජාතියත් බුදුදහමත් විනාශ වීම නම් නොවේ. එහි ඇති බලය තව තවත් විදහා පෑමම පමණක් වන්නේය. ගිහියා හා පැවිද්දා යනු දෙදෙනෙකි. එසේම දෙදෙනාගේම ක්‍රියාකාරකම් ද දෙපරිදිය. 

 *යටිකුරු කළත් මැනවින් දැල්වෙන ගිනිහුල උඩුකුරුම වෙයි. එසේම මනා ඇවතුම් පැවතුම් ඇති යහපත් චින්තනයක් සතු පුද්ගලයා වැනසිය නොහැක * ලෝකයේ ක්‍රියාකාරිත්වය වෙනස් කළ හැක්කේ ලෝකයේ දිවි ගෙවන්නවුන්ගේ යහපත් චින්තනය තුළින් මිසක් ඔවුන් සතු ධන ධාන්‍ය වස්තූන්ගෙන් නම් නොවේ.

උප්පත්තියෙන් දෑත් දෙපා හිමි හා ඇස්, කන්, නාස, කකුල්, අතපය, අහිමි වූවවන් හා හිමි වූවන්ද මේ විශ්වය තුළ අදටත් දිවි ගෙවනු ඇත. එහෙත් ඒ දිවි ගෙවන්නාවූ සියලූම දෙනා නිවැරදි දිවි පෙවෙතක් ගෙවන්නේද යන්න පිළිබදව අප මනසින් මෙන්ම නැණසින් විමසන්නට සුදුසු කාලය අද එළබ ඇත. මානසික චින්තනය විකෘතිවූවන් පමණක් දිවි ගෙවන්නාවූ මෙවැනි පාරිසරික වටපිටාවක එවැනි විකෘති මානසික පරිසරයක් නිර්මානය වුනේ මන්දැයි විමසන්නටත් එයට නතු වූවන් ඉන් මුදවන්නටත් අප නිතරම කටයුතු කළයුතුය. එසේ නොකරන්නේ නම් මේ විශ්වයේ විනාශය ඉක්මනින්ම සිදුවනු නියතය.

නසන්නට නොව තනන්නට හැකි නම් දිවියක් එය අන්‍යයන්ටද මහත් ආදර්ශයකි. එසේම තනන්නට නොව නසන්නට හැකි නම් දිවියක් එය මහත් අභාග්‍යයකි. අප ලෝකයේ දිවි ගෙවන්නේ බොහොම සීමිත කාල පරාශයක් පමණි. ඒ ගෙවන කාල පරාශය අවුරුදු සිය ගණනක් හෝ ඊට අඩු වන්නටද ඉඩ ප්‍රස්ථාව නිමවා ගන්නේ ස්වකීය චින්තන හස්තය තුළින් සිදු කරණ ලද වැරදි හා නිවැරදි ක්‍රියාවන්ට අනුව බව අප තරයේ සිහියෙහි තබාගෙන කටයුතු කරන්නේ නම් මෙලොව වැනසීමෙන් තොර සැනසීමකින් දිවි ගෙවිය හැකිය. එහෙත් අද මෙලොව දිවි ගෙවන්නවුන් සිතන්නේ ස්වකීය කුසගින්න හා සමාන කුසගින්නක් අන්‍යයන්ට නොමැති බවම නොවේද? එසේමයි. එහෙත් අප මැනවින් සිතන්නට හා විමසන්නට හැකි මිනිසුන් ලෙස මේ ලෙවන දිවයේ කෙතරම් අඩුලූහුඩුකම් ඇත්ද?අප ඒ ගැන මදක් සිතමු.

  වත්මන් සමාජගත දෙමාපියන් ද බොහෝ කොට උත්සාහ දරනුයේ ඔවුනොවුන්ගේ සුඛ විහරණය තකා මුදල් වියපැහැදම් කිරිම පමණි. එහෙත මෙසේ වියපැහැදම් කිරීමෙන් තම දරුවන්ගේ අනාගතය අඳුරු වන බව සිතන්නට තරම් ශක්තිය නොමැතිවී ඇත. දෙමාපියන්ගේ සුඛ විහරණය සහ සිතුම් පැතුම් ආශාවන් සියල්ලක් ම සන්තර්පනය වූ පමණින්ම ඔවුන්ගෙන් සමාජයට දායාද වූ දූ පුතුන්ගේ අනාගත සිතුම් පැතුම් මෙන්ම පරමාර්ථයන් ද සන්තර්පනය වන්නේ දැයි එම දෙමාපියන් විසින් මැනවින් විමසා බැලිය යුතුය.

අප සියලූම දෙනා උපතින් මිනිසුන් වෙමු. එහෙත් ඒ මිනිසත්කම රදා පවතින්නේ ඔවුන් විසින් සිදුකරන කියාවන්ට අනුව බව අප තරයේ පිළිගනිමු. කෙතරම් අලංකාරයෙන් යුතු රූප සම්පත්තියකින් යුතු ස්ත්‍රියක් වේවා පුරුෂයෙක් වේවා ඔවුන් වැරදි අයුරින් මේ විශ්වය තුළ දිවි ගෙවන්නේ නම් ඔවුන්ට අන්‍යයන් විසින් නින්දා අපවාද විදින්නටම සිදුවේ.